Idę drogą podejmowania trudnych tematów o których większość z Was myśli, ale zazwyczaj nie rozmawia publicznie. Biorę się za kolejną rzecz. Sporo z Was znowu nie będzie mnie kochać. Ale cóż. Wystarczy mi miłość moich dzieci. Wczoraj wieczorem, kładłem się już spać, ale… żona podrzuciła mi do obejrzenia post na Facebooku. Pisały go młode matki, które dzieliły się swoimi życiowymi doświadczeniami. Pisały o tym, że kolczykują swoje córki. Na pierwszy rzut oka, temat kompletnie nie dla mnie. W sumie co mnie obchodzi, co robią sobie nastolatki i ich matki. Niech się farbują, niech chodzą do kosmetyczki. Ciało niech zdobią tatuaże i wszelkie piercingi! Co mi do tego?? Moja córka jest jeszcze mała, te problemy jeszcze mnie nie dotyczą.
Nie wiem nic o życiu
Ale! ha! Rozmowa była ciekawsza niż mi się na pierwszy rzut oka wydawało. Panie mówiły o kolczykowaniu noworodków. Pierwszy cios na twarz dostałem, jak zobaczyłem, że ktoś przekłuł uszy 9 miesięcznemu dziecku. Pamiętam jak moja córka miała (3 miesiące temu) taki wiek – wydawało mi się, że jest kompletnie bezbronnym stworzeniem, które można skrzywdzić byle drobnym ruchem ręki. Potem kolejna pani pochwaliła się wynikiem 6 miesięcy. Cool. Myślałem, że niżej nie da się zejść. Ale padło też, 3 i 2 miesiące. Zawody zakończone. Serio nie wierzę, że można zrobić dziury w uszach jeszcze mniejszego dziecka. Ale może to po prostu moja wyobraźnia ma limity. Wątek niestety został skasowany z powodu łamania regulaminu tamtejszego fan pejdża. Na szczęście zadałem pytanie do moich czytelników. Kilkadziesiąt komentarzy w niedzielny wieczór to dowód na to, że jest coś na rzeczy.
Po co ludzie to robią?
Jako facet kompletnie nie rozumiem po co kolczykuje się małe dziewczynki. Nie chcę nikogo osądzać, ale kolczykowanie noworodków kojarzy mi się z przemysłowym znaczeniem bydła. No ale to jest wrażenie faceta. Laski mają inaczej. Dla dziewczyn liczy się wygląd. Make up, wisiorki, zawieszki, pierścionki itd. To są normalne rzeczy dla kobiet. Facetom jest to zazwyczaj zbędne, więc nie dziwię się sobie braku zrozumienia.
Jakkolwiek dwumiesięczne dziecko to trochę przesada. Wiecie jakie główne powody wskazują mamy młodo kolczykowanych dziewczynek? Estetyka, estetyka, a na koniec, estetyka. Przypomnijcie sobie swoje dzieci w wieku 2 albo 3 miesięcy. Wiecie co według podręcznika umie takie dziecko?
„Uczy się prostować ręce, stara się łapać poszczególne przedmioty, umie już bawić się zabawkami, które chwyta coraz bardziej świadomie. Zaczyna wierzgać nogami, co nierzadko sprawia mu dużo radości. Bawi się własnymi dłońmi, które wciąż są dla niego czymś niezwykłym.”
Źródło: http://dzieci.pl/kat,1024235,miesiac,3,kalendarz-rozwoju-miesiac.html?smgputicaid=61388d
A teraz jeszcze raz:
Takie dziecko jak powyżej, dostaje od swojej mamy prezent. Przekłucie swoich małych uszu. Nie będę dotykał tutaj metody przekłuwania. Są pistolety do tego służące, są igły. Jako ekstremalny przykład słyszałem o przekłuwaniu ucha na surowym ziemniaku. Cholera. Jak z filmu Piła III. Mama ma swoje własne poczucie estetyki i w jego ramach, okalecza swoje dziecko, żeby z uszu wystawał temu dziecku kawałek metalu (zwany biżuterią). Super, tylko ja tego nadal nie rozumiem.
Dlaczego nie?
No właśnie. Czemu ja mam się niby wpierdzielać obcym ludziom w życie? Wiem, że dziecko jest bezbronne, ale co ja mogę? Oni zazwyczaj tłumaczą się, że „chwilę poboli i przestanie”. Cóż, cios nogą z buta na twarz też chwilę poboli i przestanie. To chyba żaden dobry argument.
Matka nosiła dziecko 9 miesięcy w brzuchu, karmi je, dba o nie, ma prawo robić z nim co chce. Jeśli dziecko nie podoba jej się tak bardzo, że musi je okolczykować, to chyba nie powinniśmy odbierać jej tego prawa. Nie każdy musi kochać swoje dziecko.
Bezpieczeństwo? Małe dzieci mogą zaplątać się w kolczyk. Ale pamiętajcie, lepiej urwać dziecku ucho niż mieć brzydkie dziecko! To podstawowa zasada.
Podobno robiąc dziurkę w tak małym uchu, dziurka nie przesunie się wraz z wiekiem. Jeśli ktoś tak uważa, to ominął wszystkie zajęcia z fizyki w szkole. Ja mam żonę z wykształceniem kosmetycznym. Dziurawienie małych uszu to loteria. Raz się uda, dziewięć razy nie. Można oszpecić dziecko na całe życie.
Słyszeliście o reakcji alergicznej na nikiel? Jest np. w igle którą można przebić ucho. Fajnie wywołać reakcję alergiczną upiększając dziecko, co nie?
To moje dziecko, mogę robić co zechcę
Nie chcę oceniać, serio, bardzo nie chcę. Ciekawy jestem Waszej opinii. Ja przeczytałem dzisiaj tekst o zabarwieniu „Zrobiłem to, ale co Cię to obchodzi?!”. Jest sporo ludzi, którzy uważają, że dziecko to ich własność i mogą robić co zechcą. Co jednak z tymi dziećmi? Kto może bronić je przed oszpecaniem? A co z tymi przypadkami, gdzie przekłucie nie poszło po myśli rodzica i spowodowało deformację uszu dziecka na całe życie?
Jest się czym martwić? Dla mnie to trochę chore. Ale co ja wiem, moje dziecko jest już za stare, w końcu skończyło 12 miesięcy życia.
Skoro kolczyk jest fajny, to róbmy im też dziary! 😉
Nie uważam dziecka za moją własność. To implikuje, że nie uznaję jego ciała za swoją własność. Dlatego niedopuszczalne dla mnie jest robienie z tym ciałem czegokolwiek, co jest nieodwracalne – a nie jest niezbędne do ratowania zdrowia czy życia dziecka. Oddaję prawo do decydowania o swoim ciele dzieciom. Niech same, gdy dorosną podejmują decyzję o ozdabianiu, zmienianiu swojego ciała. ich ciało – ich decyzja. To jest, kurcze proste!
Co do kolczykowania maluchów faktycznie niektore mamuski przesadzają przebijajac uszka tak wcześnie… nie mniej jednak nie dajmy się zwariowac żeby przebijać uszy dopiero gdy dziecko bedzie świadome swoich potrzeb. ciekawa tez jestem co powiesz swojemu dziecku kiedy w wieku 16 lat (wtedy już chyba będzie w miarę „dorosniete”) będzie chciało wytatuowac sobie ramie i nogę .. „jasne to twoje ciało więc i twoja decyzja-chcesz to sobie zrob co i gdzie chcesz” …. nie sądzę…
„Matka nosiła dziecko 9 miesięcy w brzuchu, karmi je, dba o nie, ma prawo robić z nim co chce” Tak jak Małgorzata powyżej – zupełnie nie zgadzam się z przytoczonym zdaniem. Dzieci nie są naszą własnością, powinniśmy dbać o ich potrzeby i od pierwszego dnia życia traktować jak równych sobie, darzyć odpowiednią dozą szacunku co za tym idzie- nie zmieniać nieodwracalnie ich ciała ze względu na swoje fanaberie.
A poza tym zgadzam się z tekstem w 100%. Mam 8 tygodniową córę i nawet przez myśl mi nie przyszło żeby przekłuwać jej uszy. Jak dorośnie do momentu gdy sama stwierdzi że chce kolczyki (bez wzgledu czy będzie miała lat 3 czy 13) wyrażę na to zgodę.
http://www.tvn24.pl/krakow,50/polscy-naukowcy-ostrzegaja-kolczyki-szkodza-dzieciom,462077.html#.U_zQtk5ANWE.facebook
Tu jest podejście naukowe do kolczykowania. To już nie tylko kwestia estetyki ale zdrowie dziecka.
Na kolczykowanie przychodzi czas, ale na pewno nie jest to któryś z pierwszych miesięcy życia, przecież to dziecko głównie leży, jak główkę ma na boku, to takie kolczyki muszą włazić jej w szyjkę, nic przyjemnego… Dlatego ja swojej córce kolczyków nie zrobię dopóki sama nie będzie tego chciała 🙂
Absolutnie nie rozumiem kolczykowania małych dzieci. Po pierwsze jest to niebezpieczne. Po drugie wcale nie wygląda estetycznie (wg mnie wręcz brzydko a zwłaszcza, że dużo niemowląt nie ma zbyt bujnej fryzury). Po trzecie skąd wiecie, że dziecko chce te kolczyki mieć? Tego się już nie cofnie i już. Równie dobrze można przekłuć dziecku nos. Niestety na Węgrzech jest plaga zakolczykowanych dziewczynek. Już w szpitalach taśmowo im te małe uszka przekłuwają (od razu po narodzeniu!). Ale jak się kiedyś już wypowiedziałam na ten temat, to usłyszałam, że się nie znam, bo mam synka…
„nikiel -Jest np. w igle którą można przebić ucho.” to chyba mało uzasadniony argument, igłami podaje się szczepienia i nikt się nie przejmuje że jest w nich nikiel 😛 a w samych szczepionkach wiele wiele ciekawszych związków..
myślę że to po prostu decyzja rodzica i nie ma co tego demonizować od wolny wybór 🙂
oboje z mezem lubimy tatuaze. moze powinnam wytatuowac dziecko teraz, chwile poboli i przestanie:P toz to to samo, nie?
Jestem z tej samej kategorii człowieka, może umówimy dzieci do tego samego tatuatora? 😉
Nie lubię kolczyków, tatuaży, piercingów i innych rozciągaczy ucha, ale jeśli dorośli (nastolatkowie), chcą sobie robić krzywdę to czemu nie, ale robić krzywdę własnemu dziecku, budzi się we mnie agresja na taką głupotę. Podobne przypadki miałem niestety w bliskiej rodzinie
Od dawna mnie to zastanawia… Jak matka może zrobić coś takiego swojemu dziecku. Możliwość infekcji, uczuleń, ból. Takie maleństwo to nawet nie może powiedzieć, że je coś uwiera i ułożyć się inaczej w łóżeczku. Mam 2-letnią córeczkę i aż mnie wzdryga na myśl, że miałabym teraz przekłuwać jej uszy. Sama noszę kolczyki, uwielbiam tatuaże, ale na wszystko przychodzi odpowiedni czas! No i ten mały człowiek ma chyba coś do powiedzenia? Znam kobiety, które nie mają przekłutych uszu i nie czują potrzeby, żeby to zmieniać. Może ktoś powinien je siłą położyć pod pistolet w imię potrzeb estetycznych ich otoczenia??