W niedzielne popołudnie nasze dzieci postanowiły być potworami na 100%. Jedyne o czym myśleliśmy to to, żeby dzień się skończył. Syn był już tak drażniący (na dodatek niewyspany), że szukał sobie tylko powodów do narzekań. W pewnym momencie przegiął. Po raz dwudziesty chyba. Postanowiliśmy dać mu karę. W jej ramach miał siedzieć w sypialni sam.
Myśleliśmy, że wygraliśmy. Było cicho i spokojnie.
Ale ale… w powietrzu (przez zamknięte drzwi) można było poczuć chemiczną woń.
Żona otworzyła drzwi. Jej oczom ukazał się obraz. Zamknęła drzwi i powiedziała do mnie tak:
„nic nie mów, nie krzycz, zastanówmy się wspólnie co zrobimy…”
Otworzyłem drzwi.. Podłoga, oraz drzwi (nowe, białe, świeżo po remoncie) były pomalowane lakierami do paznokci.
Syn skwitował to wszystko uśmiechem na twarzy i tekstem: „Tatooo! patrz! Bruno sam!”
Przynajmniej nie będzie miał traumy, że został sam w pokoju 🙂 No i jeszcze może wam jakiś Michał Anioł wyrośnie 🙂
Zmywacz bez acetonu i zejdzie 😛
no i co wspólnie wymyśliliście? 🙂
Dla mnie nauka z tej sytuacji jest taka, że nie ma po co remontować mieszkania. Gdy dziecko wyrośnie z rysowania po ścianach, to zacznie się wieszanie plakatów. Ja tam zamierzam remont mieszkania przeprowadzić na emeryturze 😉
Nauka z tej sytuacji jest taka, że jak w domu robi się cicho i spokojnie…. to na pewno w jakimś zakamarku dzieją się dantejskie sceny. 🙂 Zaliczyłam coś podobnego już dwa razy z tuszem do rzęs oraz pastą do butów. Zrobiłam dokumentację miejsca zbrodni. Przedstawię mu to, jak będzie chciał na jakiś koncert pójść albo z dziewczyną wyjechać pod namiot.;)